نمونه درخواست دادرسی فوری

دادرسی فوری ابزاری نجات بخش برای حفظ حقوقته، وقتی خطر از دست رفتن مال یا فرصتی بی بازگشت تهدیدت می کنه. این راهکار بهت کمک می کنه قبل از اینکه کار از کار بگذره، جلوی ضرر رو بگیری. اینجا می خوایم به زبان ساده و خودمونی ببینیم تامین خواسته فوری و دستور موقت چیه، چطور میشه درخواستشون داد و چه تفاوت هایی با هم دارن.

قوانین و دادگاه ها گاهی اوقات پیچیده اند، مخصوصاً وقتی صحبت از فوری و اضطراری به میون میاد. فکرش رو بکنید، یک بدهکار قصد داره اموالش رو بفروشه تا طلب شما رو نده، یا کسی داره ملکی رو تخریب می کنه که شما روش حق دارید. در چنین شرایطی، نشستن و منتظر حکم نهایی بودن، یعنی از دست دادن همه چیز. اینجا ابزارهای دادرسی فوری مثل یک فرشته نجات عمل می کنن تا شما بتونید سریعاً جلوی ضرر رو بگیرید. خیلی ها این مفاهیم رو با هم اشتباه می گیرن، یا نمی دونن چطور باید ازشون استفاده کنن. به همین خاطر، در این مقاله قراره به صورت کاربردی و با مثال های روشن، همه چیز رو در مورد دو رکن اصلی دادرسی فوری یعنی تامین خواسته فوری و دستور موقت با هم بررسی کنیم. خیالتون راحت، طوری براتون توضیح میدم که حتی اگه سر رشته حقوقی ندارید، متوجه بشید و بتونید از حق خودتون دفاع کنید.

بخش اول: تامین خواسته فوری – نگران از دست رفتن اموالت نباش!

تامین خواسته فوری یعنی چی؟ (اصلاً برای چی خوبه؟)

تصور کن یه نفر بهت بدهکاره، یا یه قراردادی باهاش بستی و حالا داره زیرش می زنه و می خواد اموالش رو آب کنه تا تو نتونی به حقت برسی. اینجا چی کار می کنی؟ میشینی تا دادگاه سال ها طول بکشه و طرف همه چیز رو نابود کنه؟ نه دیگه! اینجا «تامین خواسته فوری» به کارت میاد. تامین خواسته یعنی یه جورایی اموال طرف رو توقیف می کنی تا نتونه جابه جاشون کنه یا بفروشه. این توقیف تا زمانی که دادگاه به پرونده اصلی شما رسیدگی کنه، پابرجا می مونه. هدفش هم مشخصه: مطمئن بشی وقتی حکم به نفع تو صادر شد، چیزی برای گرفتن باقی مونده باشه. فوری بودنش هم یعنی دادگاه خیلی سریع، حتی قبل از اینکه به طرف مقابل خبر بده، دستور توقیف رو صادر می کنه، چون واقعاً وقت برای از دست دادن نداری.

هدف اصلی تامین خواسته فوری اینه که خیال تو رو از بابت اموال خوانده راحت کنه و نذاره اون ها رو از چنگت دربیاره.

مبنای قانونی این کار رو هم می تونیم تو مواد 108، 117 و 119 قانون آیین دادرسی مدنی پیدا کنیم. این قانون بهت اجازه میده وقتی حس کردی ممکنه حق و حقوقت به خاطر از بین رفتن یا جابه جایی اموال خوانده ضایع بشه، زود دست به کار بشی. مثلاً اگه یه چک از کسی داری و برگشت خورده، یا یه قرارداد مهم بستی و حالا طرف داره اموالش رو منتقل می کنه، تامین خواسته فوری می تونه مثل یک سپر محافظتی عمل کنه. اینجوری میتونی جلوی ضرر و زیان احتمالی رو بگیری و مطمئن بشی که اگه دادگاه به نفع تو رای داد، راهی برای اجرای حکم وجود داره.

موارد کاربرد این ابزار حقوقی خیلی متنوعه. مثلاً اگه کسی مبلغی پول ازت قرض گرفته و حالا شواهد نشون میده که قصد داره دارایی هاش رو بفروشه تا پولت رو نده، نمونه درخواست دادرسی فوری از نوع تامین خواسته می تونه بهت کمک کنه. یا تو دعاوی ملکی، اگه فروشنده بعد از معامله قولنامه ای، قصد داره ملک رو به شخص دیگه ای بفروشه، می تونی از این راهکار برای توقیف ملک استفاده کنی. حتی تو دعواهای مربوط به توقیف جهیزیه که معمولاً از همین ابزار استفاده میشه تا از خروج یا آسیب دیدن اموال جلوگیری بشه. این یعنی هر جایی که احساس کردی منافعت در خطره و تاخیر ممکنه بهت ضرر جبران ناپذیری بزنه، تامین خواسته فوری میاد وسط.

چه زمانی می تونی درخواست تامین خواسته فوری بدی؟ (شرایطش چیه؟)

صدور قرار تامین خواسته فوری هم مثل هر کار دیگه ای تو دادگاه، یه سری شرایط داره که باید رعایت کنی. این شرایط رو اگه داشته باشی، شانس موفقیتت خیلی بیشتر میشه:

1. وجود دعوای اصلی: این یعنی شما باید یه پرونده اصلی داشته باشی یا حداقل قصد داشته باشی که بزودی یه پرونده رو باز کنی (مثلاً دعوای مطالبه وجه، دعوای اثبات مالکیت و…). درخواست تامین خواسته رو می تونی قبل از اینکه دادخواست اصلیت رو بدی، همزمان با اون یا حتی در حین رسیدگی به پرونده اصلیت مطرح کنی. این شرط خیلی مهمه چون تامین خواسته به تنهایی معنی نداره و همیشه باید پشتوانه یه دعوای اصلی باشه.
2. احتمال خطر تضییع یا تفریط: این مهم ترین شرطه. باید بتونی به دادگاه ثابت کنی که اگه الان اموال توقیف نشن، احتمال داره اون ها از بین برن، مخفی بشن یا به کس دیگه منتقل بشن و تو نتونی به حقت برسی. مثلاً خوانده داره ورشکست میشه، یا هی میگه می خوام اموالم رو بفروشم. اینجا باید شواهد و قرائن محکمی داشته باشی که این خطر رو به دادگاه نشون بده. صرف ادعا کافی نیست، باید بتونی اثباتش کنی.
3. ارائه دلایل و مستندات قوی: حرف مفت فایده نداره! باید برای ادعاهات سند و مدرک داشته باشی. مثلاً چک برگشتی، سفته، قرارداد رسمی، اقرار خود خوانده به بدهی، یا حتی اگه حکم قطعی از دادگاه دیگه داری، همه این ها می تونن مدارک خوبی باشن. هرچقدر مستنداتت معتبرتر و محکم تر باشه، دادگاه راحت تر قانع میشه و قرار تامین خواسته فوری رو صادر می کنه.
4. تودیع خسارت احتمالی: این یه جور گرو گذاشتنه. دادگاه ازت می خواد یه مبلغی (معمولاً بین 10 تا 20 درصد مبلغی که طلب داری) رو به حساب دادگستری واریز کنی. چرا؟ چون اگه بعداً ثابت بشه که حق با تو نبوده و توقیف اموال به خوانده ضرر زده، خوانده بتونه خسارت هایی که بهش وارد شده رو از اون مبلغ برداره. البته یادت باشه، اگه سندت خیلی محکم باشه (مثل سند رسمی یا چک) ممکنه دادگاه ازت خسارت احتمالی نخواد یا مبلغ کمتری رو ازت بخواد. مواد 117 و 119 قانون آیین دادرسی مدنی به این موضوع اشاره دارن.

مثال: فرض کن یه نفر یه چک برگشتی میلیاردی بهت داده. می دونی هم که چند تا ماشین مدل بالا داره و داره هی حرف از فروش اون ها میزنه. اینجا، اگه زود دست به کار نشی و درخواست تامین خواسته فوری ندی، ممکنه قبل از اینکه حکم دادگاه صادر بشه، طرف همه ماشین هاش رو بفروشه و دستت خالی بمونه. اینجاست که شرایط صدور تامین خواسته فوری خودش رو نشون میده. پس باید خیلی حواست به این موارد باشه.

چطور درخواست تامین خواسته فوری رو بنویسی و ثبت کنی؟ (مراحلش سادست؟)

درخواست تامین خواسته فوری هم مثل بقیه کارهای دادگستری، یه سری مراحل داره که باید طی کنی. اگه این مراحل رو درست بری، کار زودتر پیش میره:

1. اول یه مشاوره حقوقی بگیر: هیچ وقت بدون مشورت با یه وکیل یا مشاور حقوقی وارد این کار نشو. اون ها بهت میگن آیا پرونده ات شرایط تامین خواسته فوری رو داره یا نه، و همچنین کمکت می کنن اموال خوانده رو شناسایی کنی. یه وکیل خوب می تونه راهنماییت کنه تا بهترین نحوه نوشتن درخواست دادرسی فوری رو داشته باشی.
2. مدارکت رو جمع کن: همه چیز رو دم دست داشته باش. کارت ملی و شناسنامه ات، اصل و کپی اون سند اصلی که بهت بدهکارن (چک، سفته، قرارداد)، و هر مدرکی که نشون بده خوانده داره اموالش رو جابه جا می کنه یا خطر از بین رفتن اموال وجود داره. اگه اموال خاصی رو میخوای توقیف کنی (مثلاً پلاک یه ماشین یا شماره حساب بانکی)، اطلاعات دقیقش رو هم آماده کن. مدارک لازم برای تامین خواسته فوری هرچی کامل تر باشه، سرعت کار بیشتر میشه.
3. دادخواست رو تنظیم کن: باید فرم دادخواست تامین خواسته فوری رو دقیق پر کنی. مبلغی که طلب داری رو هم به عدد و هم به حروف بنویس. دلیل فوریت رو خیلی واضح و مستدل شرح بده و مشخصات اموالی که میخوای توقیف بشن رو هم ذکر کن. دقت تو این مرحله خیلی مهمه.
4. ثبت دادخواست از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی: وقتی دادخواستت آماده شد، باید بری به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی (مثلاً تو شهر خودت) و دادخواستت رو ثبت کنی. اونجا باید هزینه های دادرسی رو هم پرداخت کنی. این مرحله، جزء مراحل ثبت درخواست دادرسی فوری هست.
5. رسیدگی در دادگاه و صدور قرار: دادگاه خیلی سریع به درخواستت رسیدگی می کنه. اگه شرایط فوریت رو داشته باشی، قرار تامین خواسته فوری بدون اینکه به خوانده ابلاغ بشه، صادر میشه. این نشون دهنده مفهوم دادرسی سریع هست.
6. اجرای قرار تامین: وقتی قرار صادر شد، باید باهاش بری واحد اجرای احکام. اونجا دستور توقیف اموالی که مشخص کردی، صادر میشه و اموال توقیف میشن. مثلاً اگه شماره حساب دادی، حسابش مسدود میشه یا اگه پلاک خودرو دادی، خودرو توقیف میشه. این مرحله، توقیف اموال فوری رو به دنبال داره.

این مراحل ممکنه کمی پیچیده به نظر بیاد، ولی اگه یه وکیل کنارت باشه، همه چیز خیلی راحت تر و سریع تر پیش میره. هزینه دادرسی فوری هم بستگی به نوع دعوا و مبلغ خواسته داره که در ادامه بیشتر در موردش توضیح میدم.

یه نمونه دادخواست تامین خواسته فوری (برای اینکه دستت راه بیفته)

خب، حالا که با مراحلش آشنا شدی، بذار یه نمونه دادخواست تامین خواسته فوری رو با هم ببینیم تا بدونی چطور باید بنویسیش. یادت باشه این فقط یه الگوئه و باید اون رو با جزئیات پرونده خودت پر کنی. هر کدوم از این بخش ها مهم هستن و باید با دقت تکمیل بشن.

بسمه تعالی
دادخواست تامین خواسته فوری
به: ریاست محترم دادگاه عمومی حقوقی [نام شهرستان یا استان]

خواهان:
    نام و نام خانوادگی: [نام کامل شما]
    کد ملی: [کد ملی شما]
    اقامتگاه: [آدرس دقیق شما، شامل کد پستی]
    شماره تلفن: [شماره تماس شما]

خوانده:
    نام و نام خانوادگی: [نام کامل خوانده]
    کد ملی: [کد ملی خوانده]
    اقامتگاه: [آدرس دقیق خوانده]

خواسته:
    1. صدور قرار تامین خواسته فوری بدون ابلاغ به خوانده (ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی)
    2. توقیف اموال خوانده به میزان [مبلغ خواسته به ریال، به عدد و حروف] ریال بابت [مثلاً: مطالبه وجه چک/طلب/خسارت ناشی از قرارداد شماره ...]
    3. مطالبه هزینه های دادرسی و حق الوکاله وکیل (در صورت داشتن وکیل)

دلایل و منضمات:
    1. کپی مصدق [سند اصلی دعوا، مثلاً: چک شماره ...] به مبلغ [مبلغ چک] ریال، عهده بانک [نام بانک]، به تاریخ [تاریخ چک].
    2. کپی مصدق گواهی عدم پرداخت چک (در صورت برگشت خوردن چک).
    3. کپی مصدق [سند دیگری که ادعای شما را ثابت می کند، مثلاً: قرارداد مورخ.../سفته شماره .../فاکتور شماره ...].
    4. کپی مصدق کارت ملی و شناسنامه خواهان.
    5. [دلایل فوریت، مثلاً: استعلام از سامانه ثبت احوال مبنی بر خارج شدن خوانده از کشور/مکالمات تلفنی یا پیامک های دال بر قصد خوانده برای انتقال اموال/گواهی شهود (در صورت لزوم) مبنی بر اقدام خوانده برای فروش مال و جلوگیری از تضییع مال].
    6. [فهرست اموال قابل توقیف، مثلاً: شماره حساب بانکی: [شماره حساب] در بانک [نام بانک] / پلاک ثبتی ملک: [پلاک ثبتی و آدرس دقیق] / پلاک خودرو: [پلاک خودرو] به شماره انتظامی ...].

شرح دادخواست:
ریاست محترم،
با سلام و احترام،
به استحضار می رساند، اینجانب [نام خواهان]، به موجب [نوع سند، مثلاً: چک شماره...] به مبلغ [مبلغ خواسته] ریال، از خوانده محترم جناب آقای/خانم [نام خوانده] طلبکار می باشم. متاسفانه، علیرغم سررسید موعد پرداخت، خوانده محترم از ایفای تعهد خود خودداری نموده و [توضیح دهید که چگونه قصد دارد اموال خود را از دسترس خارج کند یا چه خطری حقوق شما را تهدید می کند. مثلاً: با توجه به اطلاعات واصله و قرائن موجود، نامبرده در حال انتقال اموال منقول و غیرمنقول خود به افراد دیگر می باشد و بیم آن می رود که در صورت تأخیر در رسیدگی و صدور حکم نهایی، اموالی برای استیفای طلب اینجانب باقی نمانده و خسارت غیرقابل جبرانی به بنده وارد گردد].

لذا، با استناد به مواد 108 و 117 قانون آیین دادرسی مدنی تامین خواسته و به جهت حفظ حقوق خود و جلوگیری از تضییع خواسته، تقاضای صدور قرار تامین خواسته فوری و توقیف [مشخصات دقیق اموال که می خواهید توقیف شوند، مثلاً: وجه موجود در حساب بانکی شماره [...] نزد بانک [...] به میزان [...] ریال / پلاک ثبتی ملک به شماره [...] واقع در آدرس [...] / خودروی سواری مدل [...] با پلاک انتظامی [...]] را از آن مقام محترم قضایی استدعا دارم.
اینجانب آمادگی کامل خود را جهت تودیع خسارت احتمالی موضوع ماده 119 قانون آیین دادرسی مدنی اعلام می نمایم.

با تشکر و احترام فراوان،
[نام و نام خانوادگی خواهان]
[امضاء]
[تاریخ]

بخش دوم: دستور موقت – برای جلوگیری از یه اتفاق بد!

دستور موقت چیست؟ (فرقش با تامین خواسته چیه؟)

اگه تامین خواسته بیشتر برای «حفظ اموال» بود، «دستور موقت» یه جورایی برای «حفظ وضعیت موجود» یا «جلوگیری از یه اتفاق بد» کاربرد داره. فرض کن همسایه داره دیواری رو خراب می کنه که مال شماست و اگه الان متوقف نشه، کار از کار میگذره. یا مثلاً تو یه پرونده حضانت، نیاز داری که موقتاً حضانت فرزند با تو باشه تا وضعیت نهایی مشخص بشه. اینجا دستور موقت میاد وسط. هدف اصلی دستور موقت اینه که جلوی خسارت هایی رو بگیره که اگه فوراً بهشون رسیدگی نشه، دیگه قابل جبران نیستن.

دستور موقت مثل یه چراغ قرمزه که دادگاه در شرایط اضطراری روشن می کنه تا جلوی یه اتفاق جبران ناپذیر رو بگیره.

مبنای قانونی دستور موقت رو هم می تونیم توی مواد 310 تا 325 قانون آیین دادرسی مدنی پیدا کنیم. این دستورات حالت موقتی دارن و تو ماهیت پرونده اصلی شما تاثیر نمی ذارن، فقط یه راهکار اضطراری برای گذروندن یه برهه خاصه. به همین خاطر بهش دستور موقت قضایی هم میگن.

دادرسی فوری چیست؟ سوالیه که اینجا جوابش رو پیدا میکنی. دستور موقت هم از ابزارهای مهم دادرسی فوریه. این ابزار تو موارد زیادی به کار میاد. مثلاً تو دعاوی مربوط به مالکیت فکری، برای جلوگیری از کپی برداری غیرمجاز از یه اثر هنری یا صنعتی، میشه درخواست دستور موقت داد. یا تو پرونده های مربوط به وقف، اگه کسی داره تو مال موقوفه دخل و تصرف غیرقانونی می کنه، میشه با دستور موقت جلوش رو گرفت. حتی تو مواردی که مربوط به سلامت عمومی میشه، مثلاً برای توقف فعالیت یه کارگاه آلوده کننده، میشه از این ابزار استفاده کرد. این یعنی دستور موقت خیلی انعطاف پذیره و هرجا که فوریت و خطر جبران ناپذیر باشه، میتونه بهت کمک کنه.

چه زمانی می تونی دستور موقت بگیری؟ (شرایطش مهمه)

برای اینکه دادگاه بهت دستور موقت بده، باید این شرایط رو داشته باشی:

1. فوریت امر: این مهم ترین شرطه. باید به دادگاه ثابت کنی که واقعاً وضعیت اضطراریه و اگه دادگاه زود تصمیم نگیره، یه خسارت جبران ناپذیر بهت وارد میشه. این فوری بودن رو دادگاه تشخیص میده، ولی تو باید با مدارکت اونو قانع کنی. این همون فوریت در دستور موقت هست که باید بهش توجه زیادی بکنی.
2. عدم تاثیر در ماهیت دعوا: دستور موقت فقط برای حفظ وضعیت موجود یا انجام/منع یه کاره و اصلاً نباید تو نتیجه نهایی پرونده اصلی شما تاثیر بذاره. یعنی یه راهکار موقته و قرار نیست تکلیف اصلی پرونده رو مشخص کنه.
3. تودیع تأمین مناسب: اینجا هم مثل تامین خواسته، دادگاه ازت می خواد یه مبلغی رو (معمولاً به صورت وجه نقد یا ضمانت نامه بانکی) به عنوان «تامین» به حساب دادگستری واریز کنی. دلیلش هم همونه؛ اگه بعداً معلوم بشه که حق با تو نبوده و این دستور موقت به طرف مقابل ضرر زده، اون بتونه خسارتش رو جبران کنه. مبلغش هم بستگی به تشخیص دادگاه و نوع پرونده داره و شرایط صدور دستور موقت با توجه به این موضوع سنجیده میشه.
4. ارتباط با دعوای اصلی: دستور موقت رو می تونی قبل از اینکه پرونده اصلیت رو شروع کنی، یا در حین رسیدگی بهش درخواست بدی. اما باید ارتباط معقولی با پرونده اصلیت داشته باشه. یعنی یه جوری به هم ربط داشته باشن.

مثال: فرض کن یه سازنده داره ساختمون رو طوری می سازه که احتمال داره به پی ساختمون شما آسیب جدی بزنه. اگه منتظر بمونی تا پرونده حقوقی عادی به نتیجه برسه، شاید دیگه ساختمونت خراب شده باشه. اینجا می تونی درخواست دستور موقت برای «توقف عملیات ساختمانی» بدی تا جلوی ضرر رو بگیری. این مثال خوبیه که نشون میده شرایط صدور دستور موقت چقدر میتونه حیاتی باشه.

چطور درخواست دستور موقت رو بنویسی و ثبت کنی؟ (قدم به قدم)

درخواست دستور موقت هم مسیر خودش رو داره. اگه این قدم ها رو برداری، احتمال موفقیتت بیشتره:

1. باز هم اول مشاوره حقوقی: تاکید می کنم، مشاوره با یه وکیل متخصص اینجا حیاتیه. وکیل می تونه بهت کمک کنه فوریت و ضرورت درخواستت رو به بهترین شکل به دادگاه نشون بدی و راهنماییت کنه برای نحوه نوشتن درخواست دادرسی فوری از نوع دستور موقت.
2. مدارکت رو آماده کن: مدارک هویتی خودت، هر سندی که ادعات رو ثابت می کنه (مثلاً مبایعه نامه، سند مالکیت، گزارش کارشناس) و مهم تر از همه، هر مدرکی که فوریت موضوع رو نشون بده (مثلاً عکس، فیلم، شهادت شهود). مدارک لازم برای دستور موقت باید کامل و دقیق باشن.
3. دادخواست رو تنظیم کن: دادخواست دستور موقت رو باید خیلی دقیق بنویسی. باید به روشنی توضیح بدی که چی میخوای (مثلاً منع فروش ملک، توقف عملیات ساختمانی) و چرا این کار اینقدر فوریه و اگه انجام نشه، چه خسارت جبران ناپذیری بهت وارد میشه. این مرحله، جزء مراحل ثبت درخواست دادرسی فوری محسوب میشه.
4. ثبت دادخواست در دفاتر خدمات الکترونیک قضایی: مثل تامین خواسته، از طریق این دفاتر باید دادخواستت رو ثبت کنی و هزینه های مربوطه رو هم پرداخت کنی.
5. رسیدگی در دادگاه و صدور دستور: دادگاه به سرعت درخواستت رو بررسی می کنه. نکته مهم اینجا اینه که دستور موقت نیاز به تایید رئیس حوزه قضایی داره. این فرآیند هم جزو دادرسی سریع به حساب میاد.
6. اجرای دستور موقت: بعد از صدور و تایید، دستور موقت به اجرای احکام فرستاده میشه تا اجرا بشه. مثلاً اگه دستور توقف عملیات ساختمانی بود، پلیس ساختمان یا عوامل دیگه، عملیات رو متوقف می کنن.

این فرآیند هم مثل تامین خواسته، نیاز به دقت و پیگیری داره. هزینه دادرسی فوری برای دستور موقت با تامین خواسته کمی متفاوته که در بخش نکات کاربردی بهش اشاره می کنم.

یه نمونه دادخواست دستور موقت (برای روشن شدن قضیه)

اینم یه نمونه دیگه، این بار برای درخواست دستور موقت. این نمونه رو هم با جزئیات پرونده خودت تکمیل کن. این نمونه دادخواست دستور موقت می تونه راهنمای خوبی برات باشه.

بسمه تعالی
دادخواست دستور موقت
به: ریاست محترم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان [نام شهرستان یا استان]

خواهان:
    نام و نام خانوادگی: [نام کامل شما]
    کد ملی: [کد ملی شما]
    اقامتگاه: [آدرس دقیق شما، شامل کد پستی]
    شماره تلفن: [شماره تماس شما]

خوانده:
    نام و نام خانوادگی: [نام کامل خوانده]
    کد ملی: [کد ملی خوانده]
    اقامتگاه: [آدرس دقیق خوانده]

خواسته:
    1. صدور دستور موقت مبنی بر [شرح دقیق خواسته، مثلاً: منع خوانده از هرگونه نقل و انتقال یا تصرف در ملک/متوقف کردن عملیات ساختمانی در پلاک ثبتی شماره ... واقع در ...]
    2. مطالبه هزینه های دادرسی و حق الوکاله وکیل (در صورت داشتن وکیل)

دلایل و منضمات:
    1. کپی مصدق [سند اصلی دعوا، مثلاً: مبایعه نامه مورخ... / سند مالکیت شماره ... / اجاره نامه].
    2. کپی مصدق [مدارکی که فوریت را ثابت می کند، مثلاً: گزارش کارشناس رسمی دادگستری مبنی بر خطر تخریب/عکس و فیلم از وضعیت موجود و اقدامات خوانده/شهادت شهود مبنی بر اقدام به تخریب یا فروش و لزوم جلوگیری از تضییع مال].
    3. کپی مصدق کارت ملی و شناسنامه خواهان.
    4. [سایر مدارک مربوطه].

شرح دادخواست:
ریاست محترم،
با سلام و احترام،
به استحضار می رساند، اینجانب [نام خواهان]، به موجب [نوع سند، مثلاً: مبایعه نامه مورخ...]، [شرح دقیق ادعا، مثلاً: مالک شش دانگ پلاک ثبتی شماره [...] بخش [...] واقع در آدرس [...] می باشم که توسط خوانده محترم جناب آقای/خانم [نام خوانده]، مورد تعرض و اقدام غیرقانونی قرار گرفته است].
خوانده محترم [شرح دقیق اقدامات خوانده و وضعیت موجود، مثلاً: در حال حاضر بدون مجوز اقدام به تخریب بخشی از بنای ملک اینجانب نموده / قصد فروش ملک مورد نزاع به شخص ثالثی را دارد و این اقدام خسارت غیرقابل جبرانی به حقوق اینجانب وارد خواهد کرد / در حال انجام عملیات ساختمانی غیرمجاز در ملک مجاور می باشد که منجر به ورود خسارت جدی به ملک اینجانب خواهد شد].
با توجه به فوریت امر و بیم ورود خسارت غیرقابل جبران به حقوق اینجانب، درخواست صدور دستور موقت مبنی بر [شرح دقیق خواسته، مثلاً: منع خوانده از هرگونه نقل و انتقال و تصرف در پلاک ثبتی مذکور / توقف فوری کلیه عملیات ساختمانی در ملک مجاور] را از آن مقام محترم قضایی استدعا دارم.
اینجانب آمادگی کامل خود را جهت تودیع تأمین مناسب (مبلغی که دادگاه تعیین می فرماید) جهت جبران خسارت احتمالی خوانده اعلام می نمایم.

با تشکر و احترام فراوان،
[نام و نام خانوادگی خواهان]
[امضاء]
[تاریخ]

بخش سوم: تامین خواسته فوری و دستور موقت – تفاوت ها و شباهت ها (جدول مقایسه ای)

تا اینجا با هر کدوم از این دو ابزار دادرسی فوری به صورت جداگانه آشنا شدی. حالا بیا با هم یه مقایسه سریع و کاربردی داشته باشیم تا فرق هاشون رو بهتر بفهمی. اینجوری دیگه هیچ وقت تو دادگاه اشتباه نمی کنی و می تونی تفاوت هاشون رو به راحتی متوجه بشی. این همون تفاوت تامین خواسته و دستور موقت هست که خیلی ها ممکنه براشون سوال باشه.

معیار مقایسه	تامین خواسته فوری	دستور موقت
هدف اصلی	توقیف اموال برای تضمین اجرای حکم نهایی و توقیف اموال فوری	حفظ وضعیت موجود، انجام یا منع عملی برای جلوگیری از خسارت جبران ناپذیر
مبنای قانونی	مواد 108، 117، 119 قانون آیین دادرسی مدنی تامین خواسته	مواد 310 تا 325 قانون آیین دادرسی مدنی دستور موقت
شرط اصلی	بیم تضییع یا تفریط خواسته (خطر از بین رفتن اموال)	فوری بودن امر و جلوگیری از خسارت غیرقابل جبران
نوع تصمیم قضایی	قرار تامین خواسته	دستور موقت قضایی
نیاز به تایید رئیس حوزه قضایی	خیر (فقط توسط قاضی صادر می شود)	بله (برای اعتبار نیاز به تایید رئیس حوزه قضایی دارد)
نوع تامین/خسارت احتمالی	معمولاً 10 تا 20 درصد مبلغ خواسته (یا معافیت در برخی موارد)	مبلغ متناسب با نوع دعوا و تشخیص دادگاه (می تواند وجه نقد یا ضمانت نامه باشد)
قابلیت اعتراض	بله (به اصل قرار و اجرای آن)	بله (به اصل دستور)
تأثیر بر ماهیت دعوا	خیر (فقط جنبه احتیاطی دارد)	خیر (فقط جنبه احتیاطی دارد)
مثال های کاربرد	توقیف حساب بانکی، خودرو، ملک، جهیزیه (برای وصول طلب یا حفظ مال)	منع فروش ملک، توقف عملیات ساختمانی، حضانت موقت فرزند، جلوگیری از تخریب

بخش چهارم: نکات کاربردی و حقوقی مهم در دادرسی فوری (چند تا توصیه دوستانه)

حالا که با این دو ابزار قدرتمند آشنا شدی، لازمه یه سری نکات مهم رو هم بدونی تا کارت حسابی راه بیفته و دردسر کمتری داشته باشی:

دادگاه صالح برای رسیدگی کجاست؟ (پیش کدوم قاضی برم؟)

معمولاً دادگاهی که داره به پرونده اصلی شما رسیدگی می کنه (یا صلاحیت رسیدگی به اون رو داره)، همون دادگاه می تونه درخواست تامین خواسته فوری یا دستور موقت شما رو هم بررسی کنه. پس نیازی نیست دنبال یه دادگاه دیگه بگردی. اگه هنوز دعوای اصلیت رو مطرح نکردی، باید دادخواستت رو به دادگاهی بدی که صلاحیت رسیدگی به پرونده اصلیت رو داره (مثلاً دادگاه محل اقامت خوانده یا محل مال). این موضوع از اهمیت زیادی برخورداره و مربوط به صلاحیت دادگاه دادرسی فوری میشه.

هزینه دادرسی این کارها چقدره؟ (چقدر پول لازمه؟)

موضوع هزینه ها هم همیشه مهمه. هزینه دادرسی فوری برای تامین خواسته و دستور موقت کمی با هم فرق دارن:

• برای تامین خواسته فوری: اگه دعوای اصلیت مالی باشه (مثلاً مطالبه پول)، هزینه دادرسی تامین خواسته هم معمولاً حدود 3.5% از مبلغی که طلب داری. این هزینه در مراحل اولیه پرداخت میشه.
• برای دستور موقت: هزینه دادرسی دستور موقت معمولاً مثل دعاوی غیرمالی محاسبه میشه و مبلغ ثابتی داره (که معمولاً کمتر از تامین خواسته مالیه و در سال 1403 این مبلغ حدوداً 200 هزار تومان بود، اما ممکنه تغییر کنه).

البته این هزینه ها ممکنه هر ساله تغییر کنه و بهتره قبلش از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی استعلام بگیری تا از مبلغ دقیق مطمئن بشی. به علاوه، باید مبلغ تامین رو هم در نظر داشته باشی که ممکنه دادگاه ازت بخواد.

چقدر طول می کشه تا نتیجه بگیری؟ (مدت زمان رسیدگی و اجرا)

یکی از خوبی های دادرسی فوری، اسمشه: «فوری»! یعنی سرعتش بالاست. اما خب، باز هم یه حداقل زمان لازم داره:

1. ثبت و ارجاع دادخواست به دادگاه: معمولاً 1 تا 3 روز کاری طول می کشه. این مرحله همون مراحل ثبت درخواست دادرسی فوری هست.
2. صدور قرار تامین خواسته یا دستور موقت: اگه مدارکت کامل باشه و فوریت پرونده کاملاً مشخص باشه (مخصوصاً با اسناد رسمی مثل چک برگشتی)، ممکنه 1 تا 3 روز طول بکشه. تو موارد غیرفوری یا اگه نیاز به ابلاغ به خوانده باشه، ممکنه 1 تا 2 هفته زمان ببره. این سرعت همون چیزیه که بهش میگیم دادرسی سریع.
3. اجرای قرار یا دستور: بعد از اینکه قرار یا دستور صادر شد، اجرای اون هم معمولاً 1 تا 2 هفته زمان می بره (بسته به نوع مال و همکاری نهادهای مربوطه، مثلاً بانک یا اداره ثبت). اگه بحث توقیف اموال فوری باشه، سرعت عمل اهمیت بیشتری پیدا می کنه.

پس در کل، ممکنه از 3 روز تا حدود 20 روز طول بکشه تا نتیجه بگیری. هرچی مدارکت کامل تر باشه و وکیلت پیگیرتر باشه، این زمان کمتر میشه. این مدت زمان تقریبیه و ممکنه با توجه به شلوغی دادگاه ها و پیچیدگی پرونده کمی بیشتر یا کمتر بشه.

چرا باید با وکیل متخصص مشورت کنی؟ (نقش وکیل چیه؟)

گاهی وقتا آدم فکر می کنه خودش می تونه همه کارها رو انجام بده. ولی تو مسائل حقوقی، مخصوصاً دادرسی فوری که سرعت و دقت حرف اول رو میزنه، داشتن یه وکیل کاربلد مثل یه جور تضمینه. وکیل می تونه:

• دادخواست رو دقیق بنویسه: یه کلمه اشتباه، یه تاریخ جا افتاده، یا یه جمله نامفهوم می تونه دادخواستت رو به باد بده. وکیل می دونه چی باید بنویسه و چطور بنویسه تا نمونه تقاضای دادرسی فوری شما بدون نقص باشه.
• اموال خوانده رو شناسایی کنه: اگه ندونی خوانده چه اموالی داره که می خوای توقیفشون کنی، کارت سخت میشه. وکیل می تونه با استعلام های قانونی، اموال رو برات پیدا کنه تا توقیف اموال فوری با موفقیت انجام بشه.
• فرآیند رو تسریع ببخشه: وکیل با تجربه میدونه تو دادگاه چطور باید پیگیری کنه، به کدوم شعبه سر بزنه و چطور کارهات رو جلو بندازه. این همون نکته ای هست که باعث دادرسی سریع میشه.
• جلوی ضررهای احتمالی رو بگیره: مثلاً می تونه با استدلال های حقوقی قوی، شانس معافیت تو از تودیع خسارت احتمالی رو افزایش بده یا مبلغ تامین رو برات مدیریت کنه. همینطور می تونه تو شرایط فوریت در دستور موقت بهت کمک زیادی بکنه.

خلاصه که، حضور وکیل متخصص، نه تنها شانس موفقیتت رو بالا می بره، بلکه از سردرگمی و تلف شدن وقت و انرژیت هم جلوگیری می کنه. در واقع، با توجه به پیچیدگی های قانون آیین دادرسی مدنی دستور موقت و قانون آیین دادرسی مدنی تامین خواسته، داشتن یه راهنمای خوب، خیلی بهت کمک می کنه.

اگه دعوای اصلی رو پیگیری نکنی چی میشه؟ (مواظب باش!)

یادت باشه، تامین خواسته فوری و دستور موقت، هر دو موقتی ان. یعنی برای اینکه برای همیشه پابرجا بمونن، شما باید دعوای اصلیت رو هم پیگیری کنی. قانون برای این کار یه مهلت مشخصی رو در نظر گرفته (معمولاً 20 روز بعد از صدور قرار تامین یا دستور موقت). اگه تو این مهلت، دادخواست اصلیت رو ثبت نکنی یا پیگیری نکنی، قرار تامین یا دستور موقت خود به خود لغو میشه و انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. پس حواست باشه که این ابزارها فقط یه فرصت موقتی برای حفظ حقوقته، نه راهکار نهایی. اگه این مهلت رو از دست بدی، ممکنه مجبور بشی از اول همه مراحل رو طی کنی که هم زمان بره و هم هزینه بر.

نتیجه گیری: حق خودت رو با دادرسی فوری، سریع بگیر!

خلاصه کلام اینکه، دادرسی فوری، با دو بال قدرتمند تامین خواسته فوری و دستور موقت، یه ابزار فوق العاده کاربردی تو نظام حقوقی ماست. این ابزارها مثل یه کمک فنر عمل می کنن تا تو مواقع اضطراری، بتونی جلوی ضررهای بزرگ رو بگیری و نذاری حق و حقوقت پایمال بشه. تامین خواسته فوری بیشتر برای حفظ اموال خوانده است تا بعداً بتونی ازش طلب بگیری، و دستور موقت برای جلوگیری از یه اتفاق بد یا حفظ یه وضعیت خاص که اگه فورا انجام نشه، دیگه جبران ناپذیره.

پیچیدگی های قانونی و ظرافت های نوشتن دادخواست رو دست کم نگیر. حتی یه اشتباه کوچیک می تونه کار رو خراب کنه و فرصت رو ازت بگیره. پس برای اینکه خیالت راحت باشه و کارت رو به بهترین شکل ممکن پیش ببری، حتماً از یه وکیل یا مشاور حقوقی متخصص کمک بگیر. اون ها با تجربه و دانششون، راه و چاه رو بهتر از هر کسی بلدن و می تونن شانس موفقیتت رو چند برابر کنن. نذار دیر بشه، حقت رو همین الان پس بگیر!

برای حفظ حقوق خودت و اطمینان از صحت اقدامات قانونی، همین حالا با ما تماس بگیر و از مشاوره حقوقی تخصصی بهره مند شو.