بخش های اصلی موزه تاریخ طبیعی برلین

اگه دنبال یه تجربه خاص و هیجان انگیز تو برلین هستید که هم به درد بزرگترا بخوره، هم بچه ها رو سر ذوق بیاره، موزه تاریخ طبیعی برلین یکی از اون جاهاییه که نباید از دستش بدید. اینجا می تونید غول های ماقبل تاریخ رو ببینید، با گنجینه های زمین آشنا بشید و از نزدیک با داستان تکامل حیات روی سیاره مون همراه بشید. این موزه با داشتن بخش های اصلی مثل سالن دایناسورها، مجموعه کانی ها، نمایشگاه تکامل در عمل و مجموعه مرطوب، گنجینه هایی بی نظیر از دنیای علم و طبیعت رو تو خودش جا داده.

موزه تاریخ طبیعی برلین (Museum für Naturkunde) فقط یه موزه معمولی نیست، بلکه یه مرکز تحقیقاتی درجه یک جهانی به حساب میاد. این موزه با بیش از ۳۰ میلیون نمونه جانورشناسی، دیرینه شناسی و کانی شناسی، یکی از سه موزه برتر تاریخ طبیعی تو آلمان و حتی دنیاست. واقعاً حیرت انگیزه که از این همه نمونه، فقط بخش کوچیکی به نمایش گذاشته شده و بقیه اش پشت درهای بسته، محل تحقیقات دانشمندا از سراسر جهانه. پس اگه می خواید یه عالمه چیزای جدید یاد بگیرید و حسابی شگفت زده بشید، تا آخر این مقاله با ما همراه باشید تا گشتی تو مهم ترین بخش های این موزه باحال بزنیم.

نگاهی اجمالی به موزه تاریخ طبیعی برلین: دروازه ای به دنیای شگفتی ها

همون طور که گفتیم، موزه تاریخ طبیعی برلین یکی از جاهای فوق العاده ست که هر کسی رو می تونه جذب خودش کنه، چه دانشجو باشی، چه یه گردشگر کنجکاو، چه یه خانواده با بچه های کوچیک. این موزه تو سال ۱۸۱۰ به عنوان بخشی از دانشگاه هومبولت برلین کارش رو شروع کرد و از اون موقع تا حالا، کلی تغییر و تحول به خودش دیده. در واقع، این موزه از دل مجموعه های علمی و پزشکی دانشگاه هومبولت به وجود اومده و بعداً با اضافه شدن گنجینه های جدید از سراسر دنیا، به این شکل و شمایل امروزی اش رسیده.

تو سال ۲۰۰۹ بود که این موزه از دانشگاه هومبولت مستقل شد و به انجمن لایب نیتس پیوست و اسم رسمی فعلی اش Museum für Naturkunde – Leibniz-Institut für Evolutions- und Biodiversitätsforschung شد. این استقلال به موزه کمک کرد تا هم بیشتر رو تحقیقات تمرکز کنه و هم نمایشگاه هاش رو مدرن تر و جذاب تر کنه. موقعیت مکانی موزه تو خیابان Invalidenstraße 43 برلین، باعث شده که دسترسی بهش خیلی راحت باشه و هر کسی با وسایل نقلیه عمومی یا ماشین شخصی بتونه به راحتی خودش رو به این دنیای شگفت انگیز برسونه.

سفری به بخش های اصلی و نمایشگاه های بی نظیر موزه تاریخ طبیعی برلین

حالا که یه دید کلی از موزه پیدا کردیم، وقتشه که بریم سراغ بخش های اصلی و نمایشگاه هایی که این موزه رو اینقدر خاص و جذاب کردن. خودتون رو برای یه سفر طولانی آماده کنید، چون اینجا واقعاً پر از دیدنی هاست.

سالن دایناسورها: ملاقات با غول های دنیای باستان

اگه مثل من از بچگی عاشق دایناسورها بودید و همیشه دلتون می خواسته از نزدیک ببینیدشون، این سالن دقیقاً همون جاییه که باید برید. اینجا حس می کنید پاتون رو تو دوران ژوراسیک گذاشتید و غول های ماقبل تاریخ از هر طرف دارن بهتون نگاه می کنن.

ژیرافاتیتان (Giraffatitan): بلندترین اسکلت دایناسور دنیا

تو این سالن، اول از همه چشم تون به یه اسکلت عظیم الجثه می افته که محاله بی تفاوت از کنارش رد بشید. این همون ژیرافاتیتان معروفه که بلندترین اسکلت دایناسور نصب شده تو دنیاست. تصور کنید یه موجودی با ۱۳.۲۷ متر ارتفاع (یعنی بیشتر از یه ساختمون ۴ طبقه) و ۲۲.۲۵ متر طول، که وزنش تو دوران زندگیش احتمالاً به ۵۰ تن می رسیده! باورنکردنیه، نه؟

این اسکلت هیجان انگیز از استخوان های فسیل شده ای تشکیل شده که دانشمند آلمانی، ورنر یانش، بین سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۳ از بسترهای فسیلی غنی تنداگورو تو تانزانیای امروزی (اون زمان آفریقای شرقی آلمان) کشف کرده. این نمونه ها عمدتاً از یه موجود غول پیکر به دست اومده، فقط چند تا استخوان دُم به یه حیوان دیگه با همون ابعاد و گونه تعلق داره. این غیژافاتیتان کنار یه اسکلت دیپلودوکوس (Diplodocus carnegiei) نصب شده که با طول ۲۷ متر، از نظر طولی از ژیرافاتیتان بلندتره، اما اسکلت برلین هم از نظر ارتفاع و هم از نظر جرم، خیلی عظیم تر و باشکوه تره. دیدنش واقعاً شما رو میخکوب می کنه.

آرکیوپتریکس (Archaeopteryx): فسیل پرنده باستانی و حلقه گمشده

یه ستاره دیگه تو سالن دایناسورها، فسیل بی نظیر و مشهور آرکیوپتریکس هست، که بهش نمونه برلین هم می گن. این فسیل، یکی از کامل ترین و معروف ترین فسیل های دنیاست و اهمیتش واقعاً زیاده. می دونید چرا؟ چون آرکیوپتریکس به عنوان یه فسیل انتقالی شناخته میشه. یعنی چی؟ یعنی بدنش هم ویژگی های خزندگان رو داره (مثل دندان، پنجه و دُم بلند) و هم ویژگی های پرندگان (مثل بال و پرهای واضح).

این فسیل یه جورایی حلقه گمشده بین خزندگان و پرندگان رو نشون می ده و بهمون کمک می کنه تا بهتر بفهمیم چطور پرندگان از دایناسورها تکامل پیدا کردن. این فسیل سال ۱۸۷۱ تو بسترهای سنگ آهکی سولنهوفن آلمان کشف شد و دقیقاً بعد از انتشار نظریه تکامل داروین، حسابی سر و صدا کرد و به یکی از مشهورترین فسیل های جهان تبدیل شد. اولین نمونه کشف شده از آرکیوپتریکس، که یه پَر ۱۵۰ میلیون ساله بود، تو سال ۱۸۶۰ پیدا شد و اون هم الان تو همین موزه نگهداری میشه.

تریستان (Tristan Otto): تی رکس سیاه و قدرتمند

سالن دایناسورها یه مهمون ویژه دیگه هم داره: اسکلت تقریباً کامل تریستان، یه دایناسور تی رکس (Tyrannosaurus Rex) سیاه و ترسناک! این اسکلت یکی از بهترین و کامل ترین نمونه های تی رکس تو دنیاست. از حدود ۳۰۰ استخوان کامل، ۱۷۰ تا از اون ها سالم باقی مونده که این اسکلت رو از نظر میزان کامل بودن تو رده سوم قرار می ده.

دیدن اسکلت تریستان از نزدیک، با اون آرواره های غول پیکر و دندان های تیز، یه حس عجیبی به آدم می ده. انگار واقعاً این غول شکارچی روبروتون ایستاده و هر لحظه ممکنه غرش کنه. این اسکلت نه تنها برای بازدیدکننده ها خیلی جذابه، بلکه برای محققان هم ارزش زیادی داره و تو درک بهتر زندگی و رفتار تی رکس ها کمک زیادی می کنه.

دیگر دایناسورهای دیدنی

غیر از این سه تا ستاره اصلی، تو سالن دایناسورها می تونید نمونه های دیگه مثل دیپلودوکوس و کنتروساروس رو هم ببینید. هر کدوم از این دایناسورها داستان خودشون رو دارن و بهتون کمک می کنن تا تصویر کامل تری از دنیای شگفت انگیز ماقبل تاریخ تو ذهنتون بسازید. مطمئن باشید بازدید از این سالن، برای هر سن و سالی پر از شگفتی و هیجانه.

سالن کانی ها و مواد معدنی: درخشش گنجینه های پنهان زمین

بعد از دایناسورها، نوبت می رسه به یه دنیای دیگه از شگفتی ها، این بار از اعماق زمین! سالن کانی ها و مواد معدنی جاییه که با یه عالمه رنگ و درخشش روبرو می شید. اینجا می تونید مجموعه ای وسیع و فوق العاده از کانی ها، سنگ های قیمتی و شهاب سنگ ها رو ببینید که واقعاً آدم رو محو خودشون می کنن.

این مجموعه از نظر تنوع و اهمیت، یکی از بهترین های دنیاست. فکرشو بکنید، این موزه حدود ۲۵۰,۰۰۰ نمونه کانی مختلف رو تو خودش جا داده که حدود ۴,۵۰۰ تا از اون ها تو سالن به نمایش گذاشته شده. این تعداد شامل چیزی حدود ۷۵ درصد از کانی های شناخته شده تو جهانه! پس اگه به زمین شناسی و زیبایی های پنهان زمین علاقه دارید، اینجا دقیقاً همون جاییه که باید باشید.

یکی از جذابیت های اصلی این سالن، بزرگترین قطعه کهربا تو دنیاست که واقعاً بی نظیره. کهربا یه ماده آلی فسیل شده ست که از صمغ درختان به وجود میاد و گاهی اوقات حشرات یا گیاهان کوچیک رو تو خودش اسیر می کنه که این باعث میشه از نظر علمی و بصری خیلی ارزشمند بشه. دیدن این قطعه عظیم کهربا، شما رو به دوران های خیلی دور می بره.

مجموعه شهاب سنگ ها هم بخش دیگه ایه که حتماً باید ببینید. اینجا انواع مختلف شهاب سنگ هایی که از فضا به زمین افتادن، به نمایش گذاشته شده. این سنگ های آسمانی به دانشمندا کمک می کنن تا درباره کیهان، سیارات دیگه و نحوه شکل گیری منظومه شمسی اطلاعات بیشتری به دست بیارن.

ریشه این مجموعه کانی ها به سال ۱۷۰۰ و آکادمی علوم پروس برمی گرده. یعنی این گنجینه ها قرن هاست که دارن جمع آوری و نگهداری میشن تا ما امروز بتونیم از دیدنشون لذت ببریم و چیزای جدید یاد بگیریم.

نمایشگاه تکامل در عمل (Evolution in Action): داستانی زنده از حیات روی زمین

بعد از دیدن دایناسورها و سنگ های درخشان، حالا وقتشه که با یه دیدگاه جدید به زندگی نگاه کنیم. نمایشگاه تکامل در عمل یه سالن بزرگه که اصول تکامل و تنوع زیستی رو به روشی جذاب، تعاملی و آموزشی توضیح می ده. اینجا شما فقط تماشاچی نیستید، بلکه می تونید با بخش های مختلف نمایشگاه ارتباط برقرار کنید و خودتون رو جزئی از این داستان بزرگ ببینید.

این نمایشگاه تو سال ۲۰۰۷ بعد از یه بازسازی اساسی افتتاح شد و رویکردش کاملاً جدیده. هدفش اینه که به همه، از بچه های کوچیک گرفته تا دانشمندا، نشون بده که چطور زندگی روی زمین طی میلیون ها سال تغییر کرده و به اشکال مختلفی که امروز می بینیم، دراومده. اینجا می تونید با مفاهیم پیچیده ای مثل انتخاب طبیعی، سازگاری و انقراض آشنا بشید و درک عمیق تری از دنیای زنده پیدا کنید. این بخش واقعاً آموزنده و جذابه و باعث میشه با یه دید متفاوت از موزه خارج بشید.

مجموعه مرطوب (Wet Collection): اقیانوسی از حیات در شیشه ها

تصور کنید یه اتاق بزرگ که دیوارهایش شیشه ایه و پر از قفسه هایی به طول ۱۲.۶ کیلومتر! حالا تصور کنید تو این قفسه ها، ۲۷۶,۰۰۰ شیشه هست که تو هر کدوم از اون ها، یه نمونه جانوری یا گیاهی تو محلول اتانول نگهداری میشه. اینجاست که وارد مجموعه مرطوب موزه تاریخ طبیعی برلین می شید؛ یه مجموعه واقعاً منحصر به فرد و خیره کننده.

اینجا مجموعه ای شامل حدود یک میلیون نمونه جانوری و گیاهی رو می بینید که تو شیشه ها با دقت زیاد نگهداری شدن. این مجموعه بیشتر از اینکه یه نمایشگاه عمومی باشه، یه گنجینه عظیم برای تحقیقات علمیه. دانشمندا از سراسر دنیا میان اینجا تا روی این نمونه ها تحقیق کنن و اطلاعات جدیدی درباره زیست شناسی، تنوع زیستی و چگونگی تکامل گونه ها به دست بیارن. دیدن این حجم از موجودات مختلف که تو یه جا جمع شدن، واقعاً نشون می ده که طبیعت چقدر متنوع و پیچیده ست. بال مجموعه مرطوب با اون دیوار شیشه ای بزرگش، بهتون اجازه می ده از بیرون هم این عظمت رو تماشا کنید و از دور حس کنید که چه دنیای بزرگی پشت این شیشه ها پنهون شده.

سایر بخش های جذاب موزه: از حیوانات منقرض شده تا بابی گوریل

موزه تاریخ طبیعی برلین فقط به دایناسورها و کانی ها محدود نمیشه. اینجا کلی بخش جذاب دیگه هم داره که ممکنه کمتر شناخته شده باشن، اما هر کدوم داستان خودشون رو دارن و دیدنی هستن.

* حیوانات منقرض شده: تو این بخش می تونید نمونه هایی از حیواناتی رو ببینید که دیگه روی زمین زندگی نمی کنن. موجوداتی مثل کوآگا (Quagga)، هویا (Huia) و ببر تاسمانی (Tasmanian Tiger) که هر کدوم یه زمانی تو زیست بوم خودشون پادشاهی می کردن و حالا فقط نمونه های حفظ شده شون تو موزه ها می تونه داستان زندگیشون رو تعریف کنه. دیدن این نمونه ها، تلنگریه بهمون تا قدر طبیعت و موجودات زنده رو بیشتر بدونیم و برای حفظشون تلاش کنیم.

* بابی گوریل: یه ستاره قدیمی هم تو موزه هست که شاید کمتر کسی اسمش رو شنیده باشه، اما تو دهه ۱۹۲۰ و ۳۰ میلادی، حسابی تو برلین معروف بوده. این گوریل، بابی نام داشت و ستاره باغ وحش برلین بود. حالا اسکلت و نمونه تاکسیدرمی شده بابی اینجا به نمایش گذاشته شده و داستان زندگی خودش رو برای بازدیدکننده ها روایت می کنه.

علاوه بر این بخش های دائمی، موزه تاریخ طبیعی برلین همیشه نمایشگاه های موقتی هم داره که موضوعات مختلفی رو پوشش می دن. این نمایشگاه ها باعث میشن که هر بار که به موزه سر می زنید، یه چیز جدید برای دیدن و یاد گرفتن داشته باشید. پس همیشه قبل از بازدید، سایت موزه رو چک کنید تا ببینید اون موقع چه نمایشگاه های ویژه ای در جریانه.

تاریخچه و تحولات موزه: ریشه ها و آینده درخشان

داستان موزه تاریخ طبیعی برلین فقط به مجموعه هاش ختم نمیشه، بلکه خود ساختمان و تاریخچه اش هم خیلی جالبه. همون طور که قبلاً گفتیم، این موزه سال ۱۸۱۰ به عنوان یه بخش از دانشگاه هومبولت برلین متولد شد. اون زمان اسمش موزه هومبولت بود و هدفش این بود که مجموعه های علمی دانشگاه رو برای عموم مردم قابل دسترس کنه.

مجموعه ها کم کم بزرگ تر و بزرگ تر شدن، طوری که تا سال ۱۸۸۰، فضای زیادی از ساختمان اصلی دانشگاه رو اشغال کردن. همین باعث شد که دولت آلمان تصمیم بگیره یه ساختمان جدید و اختصاصی برای موزه تاریخ طبیعی بسازه. ساخت این ساختمان بین سال های ۱۸۷۵ تا ۱۸۸۰ تو خیابان Invalidenstraße 43 انجام شد و در تاریخ ۲ دسامبر ۱۸۸۹ رسماً افتتاح شد. نکته جالب اینجاست که معمار اصلی، آگوست تیده، ساختمان رو با الهام از لوور پاریس طراحی کرده بود.

متاسفانه، موزه از گزند جنگ جهانی دوم در امان نموند. تو تاریخ ۳ فوریه ۱۹۴۵، بال شرقی ساختمان تو یه حمله هوایی به شدت آسیب دید و بخش های زیادی از اون فروریخت. کلی از استخوان های وال های بزرگ و نمایشگاه های حشرات و پستانداران از بین رفت. اما با این حال، ۷۵ درصد از مجموعه ها رو تونسته بودن به جای امن منتقل کنن. خیلی زود بعد از جنگ، تو ۱۶ سپتامبر ۱۹۴۵، موزه دوباره بازگشایی شد و به این ترتیب، اولین موزه برلین بود که بعد از جنگ کارش رو از سر گرفت.

بعد از جنگ، سال ها به بازسازی و ترمیم ساختمان و مجموعه ها گذشت. تو دوران آلمان شرقی (GDR)، مجموعه های موزه با کشفیات از سفرهای تحقیقاتی به کوبا، مغولستان و شوروی گسترش پیدا کردن، مثل گیاهان فسیل شده از استپ های مغولستان یا یه صخره مرجانی از کوبا.

در آلمان متحد، موزه باز هم سازماندهی شد و تو سال ۲۰۰۶، به سه دپارتمان اصلی برای تحقیقات، مجموعه ها و نمایشگاه ها و آموزش عمومی تقسیم شد. یکی از بزرگ ترین تحولات تو سال ۲۰۰۵ اتفاق افتاد، زمانی که اسکلت دایناسورها برای بازسازی بزرگ سقف و سالن اصلی نمایشگاه ها به طور موقت از هم باز شدن. این بازسازی عظیم با بودجه ای حدود ۱۶ میلیون یورو انجام شد و تو سال ۲۰۰۷ با نمایشگاه های جدیدی درباره تکامل زندگی و زمین، دوباره بازگشایی شد. جالب اینجاست که تو یک سال اول بعد از این بازگشایی، بیش از ۷۳۱,۰۰۰ نفر از موزه دیدن کردن که نشون دهنده محبوبیت بی نظیر اونه.

همین طور که گفتیم، موزه تو سال ۲۰۰۹ مستقل شد و به عنوان یه بنیاد حقوق عمومی و عضوی از انجمن لایب نیتس فعالیتش رو ادامه داد. اما داستان توسعه موزه به همین جا ختم نشد. تو نوامبر ۲۰۱۸، دولت آلمان و شهر برلین تصمیم گرفتن که یه سرمایه گذاری عظیم، بیش از ۶۰۰ میلیون یورویی، برای گسترش و بهبود ساختمان موزه انجام بدن. هدف این پروژه اینه که مساحت نمایشگاهی رو از ۵,۰۰۰ به ۲۵,۰۰۰ متر مربع افزایش بدن و مجموعه ها رو به صورت دیجیتال هم توسعه بدن. این نشون می ده که موزه تاریخ طبیعی برلین همیشه در حال پیشرفته و به آینده نگاه می کنه.

چرا بازدید از موزه تاریخ طبیعی برلین یک تجربه فراموش نشدنی است؟

واقعاً بی انصافیه اگه تا برلین برید و از موزه تاریخ طبیعی برلین دیدن نکنید. این موزه یه جای فوق العاده برای تمام سنین و هر سلیقه ایه. اینجا فقط یه عالمه استخوان و سنگ نیست که بخواید ببینید و رد بشید؛ اینجا یه مرکز زنده ست که با داستان های علمی و هیجان انگیزش شما رو به دنیای شگفت انگیز طبیعت و تاریخ حیات روی زمین می بره.

تصور کنید از نزدیک بلندترین اسکلت دایناسور دنیا رو می بینید، یا فسیل پرنده ای رو که میلیون ها سال پیش زندگی می کرده و هنوز اسرار زیادی رو تو خودش داره. قدم زدن تو سالن کانی ها و دیدن اون همه رنگ و درخشش، یا آشنایی با داستان تکامل حیات تو نمایشگاه تکامل در عمل، تجربه هاییه که به این راحتی از یادتون نمیره.

موزه تاریخ طبیعی برلین، یه مرکز علمی، آموزشی و گردشگری بی نظیره که بهتون کمک می کنه با دنیای اطرافمون و گذشته های دورمون ارتباط عمیق تری برقرار کنید. پس اگه فرصتی پیش اومد، حتماً یه بلیط بگیرید و خودتون رو به این سفر هیجان انگیز دعوت کنید. مطمئن باشید که یه تجربه فراموش نشدنی و پر از شگفتی در انتظارتونه.