زنا با محارم سببی

تصور کنید رابطه ای که ذاتاً باید امن و پر از احترام باشد، به انحراف کشیده شود؛ این دقیقاً همان چیزی است که مفهوم زنا با محارم سببی را اینقدر حساس و پیچیده می کند. زنا با محارم سببی به رابطه ی جنسی ممنوعه ای اشاره دارد که بین دو نفری اتفاق می افتد که به واسطه عقد ازدواج، به یکدیگر محرم شده اند، اما نه از نوع محارم نسبی و خونی. این جرم، در قوانین ایران و فقه اسلامی، مجازات های خاص خود را دارد که گاهی با زنای با محارم نسبی تفاوت های چشمگیری پیدا می کند و دقیقاً همین تفاوت هاست که دانستن جزئیات را برای همه ضروری می کند.

موضوع محارم و روابط جنسی، همیشه در جوامع انسانی، به خصوص در جوامع اسلامی، حساسیت های خاص خودش را داشته است. وقتی صحبت از زنا با محارم می شود، ذهن ناخودآگاه به سمت روابط ممنوع و ناشایست می رود که نه تنها از نظر اخلاقی محکوم است، بلکه در قانون هم جرم انگاری شده و مجازات های سنگینی دارد. اما دنیای محارم آنقدرها هم ساده نیست و انواع مختلفی دارد که هر کدام احکام و قواعد خاص خودشان را دارند. یکی از پیچیده ترین و شاید کمتر شناخته شده ترین انواع آن، زنا با محارم سببی است که قرار است امروز حسابی درباره اش گپ بزنیم و سر از کارش دربیاوریم. بیایید با هم ببینیم این محارم سببی چه کسانی هستند، چطور محرم می شوند و اگر خدای نکرده رابطه ای از جنس زنا بین آن ها شکل بگیرد، قانون و شرع چه می گویند.

همه می دانیم که دین مبین اسلام برای حفظ بنیان خانواده و اجتماع، چهارچوب های محکمی برای روابط انسانی، به ویژه روابط جنسی، تعیین کرده است. این چهارچوب ها نه فقط برای حفظ عفت و پاکدامنی فردی است، بلکه به پایداری خانواده و جلوگیری از آسیب های روانی و اجتماعی هم کمک می کند. زنا با محارم، به دلیل شکسته شدن این حریم های مقدس و نزدیکی بیش از حد که منجر به رابطه نامشروع می شود، یکی از زشت ترین گناهان و جرایم به شمار می آید. اما چالش اصلی اینجاست که فرق بین محارم نسبی، سببی و رضاعی را بدانیم تا بفهمیم مجازات ها و احکام هر کدام چطور تعیین می شود. برای همین، امروز می خواهیم روی محارم سببی و زنا با آن ها حسابی زوم کنیم و همه ابعادش را بررسی کنیم.

مفهوم شناسی محارم و تمرکز بر محارم سببی

برای اینکه بفهمیم زنا با محارم سببی یعنی چی و چه ابعادی دارد، اول از همه باید یک درک درست از خودِ کلمه محارم پیدا کنیم. در عرف و شرع ما، محارم به کسانی گفته می شود که ازدواج با آن ها برای همیشه ممنوع است و نیازی به حجاب بین آن ها نیست. این محرمیت یک رابطه خونی، رضاعی (شیرخوارگی) یا ازدواجی را نشان می دهد که حرمت خاصی دارد و هر نوع رابطه جنسی بین آن ها به شدت نهی شده است. اهمیت محرمیت در اسلام، بر حفظ بنیان خانواده و جلوگیری از هرج و مرج جنسی در جامعه تأکید دارد، چون با این کار، خطوط قرمز و حریم های خصوصی افراد مشخص می شود و هر کسی جایگاه خودش را می داند.

دسته بندی انواع محارم

در فقه و قانون ما، محارم رو به سه دسته کلی تقسیم می کنند که هر کدوم از یک مسیر خاصی به وجود میان و همین مسیر، تو تعیین احکامشون هم خیلی مهمه:

• محارم نسبی: این ها اون دسته از محارم هستن که به خاطر رابطه خونی به هم محرم شدن. یعنی نسبشون به هم می رسه. مثل پدر و مادر، فرزندان، خواهر و برادر، عمه، خاله، عمو، دایی و نوه و نتیجه. محرمیت این افراد کاملاً واضح و بدیهیه و از همون اول وجود داره.
• محارم رضاعی: این محرمیت از طریق شیر خوردن به وجود میاد. یعنی اگه یه بچه از خانمی غیر از مادر خودش، به شرایط خاصی شیر بخوره، اون خانم و بعضی از بستگانش به اون بچه محرم می شن. این نوع محرمیت هم حرمت ازدواج دائمی رو ایجاد می کنه، دقیقاً مثل محارم نسبی.

تشریح دقیق محارم سببی و اسباب ایجاد آن

حالا می رسیم به بحث اصلی خودمون، یعنی محارم سببی. محارم سببی، همون طور که از اسمشون پیداست، به خاطر سبَب یا علت خاصی به وجود میان. این علت، معمولاً عقد ازدواجه. یعنی وقتی شما با کسی ازدواج می کنید، به خاطر این پیوند زناشویی، یه سری از بستگان اون فرد، به شما محرم می شن و برعکس. این نوع محرمیت رو تو فقه قرابت بالمصاهره هم می گن. این محرمیت سببی، همون حرمت دائمی ازدواج رو ایجاد می کنه؛ یعنی شما دیگه نمی تونید با این دسته از افراد ازدواج کنید.

تعریف محرمیت سببی: محرمیت سببی یعنی یه رابطه محرمیت که به خاطر عقد ازدواج، یا حتی گاهی وطی به شبهه (یعنی رابطه جنسی که به اشتباه فکر می کرده اند حلاله) یا زنا (که البته خودش جرمه ولی از جهاتی باعث ایجاد حرمت میشه) ایجاد میشه. یعنی خون بینشون نیست، شیر هم ندادن، ولی یه اتفاقی تو رابطه زناشویی افتاده که باعث شده دیگه نتونن با هم ازدواج کنن و محرم بشن.

مصادیق محارم سببی بر اساس ماده ۱۰۴۷ قانون مدنی

قانون مدنی ایران، خیلی شفاف و روشن، مصادیق محارم سببی رو مشخص کرده تا هیچ ابهامی نمونه. این ماده از قانون، سنگ بنای درک ما از محارم سببی و احکام مربوط به اونه. بیایید با هم ببینیم این ماده دقیقاً چی میگه:

1. بین مرد و مادر و جدات زن از هر درجه که باشد اعم از نسبی و رضاعی: یعنی شما تا با دختری عقد می کنید، مادرش (مادر زن) و مادربزرگ هاش (چه از طرف مادر و چه از طرف پدر) از همون لحظه عقد، برای همیشه به شما محرم میشن. فرقی هم نمی کنه که ازدواج دائم باشه یا موقت، و حتی اگه قبل از نزدیکی هم طلاق بگیرید، این محرمیت ابدیه. دیگه نمی تونید با مادر زن سابق یا مادربزرگ های اون خانم ازدواج کنید.
2. بین مرد و زنی که سابقاً زن پدر و یا زن یکی از اجداد یا زن پسر یا زن یکی از احفاد او بوده است هر چند قرابت رضاعی باشد: این بند هم مشخص می کنه که زن پدر (نامادری)، زن پدربزرگ، زن پسر (عروس شما) و حتی زن نوه و نتیجه شما، برای همیشه به شما محرم هستند و ازدواج با آن ها ممنوع است. این محرمیت هم با عقد ایجاد می شود.
3. بین مرد با اناث از اولاد زن (ربیبه) از هر درجه که باشد ولو رضاعی مشروط بر این که بین زن و شوهر زناشویی واقع شده باشد: این یعنی دختران همسر شما (چه دختر خودش باشه چه نوه یا نتیجه اش)، اگه شما با همسرتون نزدیکی کرده باشید، به شما محرم میشن. به این دخترها «ربیبه» میگن. شرط نزدیکی اینجا خیلی مهمه. اگه عقد کرده باشید ولی نزدیکی اتفاق نیفتاده باشه و طلاق بگیرید، محرمیت ایجاد نمیشه و می تونید با ربیبه ازدواج کنید.

سایر مصادیق فقهی و عرفی محارم سببی

البته مصادیق محرمیت سببی فقط محدود به موارد بالا نیست و موارد دیگری هم هستند که جزو محارم سببی به حساب میان و از نظر فقهی ازدواج باهاشون ممنوعه:

• پدر شوهر و پدربزرگ شوهر برای زن.
• داماد (پسر همسر زن) برای زن.
• پسر همسر مرد (ناتنی) برای مرد.

این موارد هم مثل بقیه محارم سببی، حرمت ازدواج دائمی ایجاد می کنند. اما چیزی که باید حسابی بهش دقت کنیم اینه که حرمت ابدی ازدواج با مجازات زنا دو مقوله جدا هستن. اینکه ازدواج با یک نفر حرامه، دلیل نمیشه که اگه خدای نکرده با اون شخص زنا اتفاق بیفته، مجازاتش هم مثل تمام محارم نسبی باشه. اینجا دقیقاً همون نقطه ایه که پیچیدگی موضوع زنا با محارم سببی خودش رو نشون میده.

تعریف جرم زنا و انطباق آن بر محارم سببی

حالا که فهمیدیم محارم سببی چه کسانی هستند، باید ببینیم اصلاً جرم زنا یعنی چی و چطور این تعریف می تونه روی روابط با محارم سببی تأثیر بذاره. در قانون ما، هر رابطه ی جنسی ممنوعه، فوراً زنا تلقی نمی شه و برای اینکه یک عمل به عنوان زنا شناخته بشه و مجازات های سنگینش اعمال بشه، باید یک سری ارکان و شرایط خاص وجود داشته باشه.

تعریف قانونی زنا در قانون مجازات اسلامی

ماده ۲۲۱ قانون مجازات اسلامی، تعریف واضحی از زنا ارائه میده که مبنای تمام احکام مربوط به اونه. بر اساس این ماده، زنا عبارت است از:

«مقاربت جنسی بین زن و مردی که علقه زوجیت بین آن ها وجود ندارد و از نظر شرعی نیز ازدواج با یکدیگر برای آنان حرام است.»

نکته کلیدی اینجا مقاربت جنسی یا همون دخول هست. یعنی صرفاً بوسیدن، لمس کردن، هم آغوشی یا هر عمل دیگری که به دخول منجر نشه، زنا نیست و رابطه نامشروع محسوب میشه که مجازات های سبک تری داره. برای تحقق زنا، باید دخول آلت تناسلی مرد به اندازه ختنه گاه، در اندام جنسی زن اتفاق افتاده باشه. این رکن اصلی و اساسی برای تحقق جرم زناست.

انطباق تعریف زنا بر روابط با محارم سببی

خب، حالا با این تعریف، چطور می تونیم بفهمیم یک رابطه نامشروع با محارم سببی، زنا محسوب میشه یا نه؟ خیلی ساده است؛ اگه بین دو نفری که محرم سببی هم هستند (مثلاً مردی با مادر زنش)، عمل دخول اتفاق بیفته و شرایط عمومی زنا هم وجود داشته باشه (یعنی علقه زوجیت نباشه و ازدواجشون هم حرام باشه که برای محارم سببی صدق می کنه)، اون رابطه عنوان زنا با محارم سببی رو به خودش می گیره. یعنی دقیقاً همون تعریف کلی زنا، روی این مورد هم منطبقه.

تفاوت مهمی که باید بهش توجه کنیم، بین رابطه نامشروع دون زنا (مثل تقبیل یا مضاجعه) و زنا در ارتباط با محارم سببی هست. اگر یک مرد با مادر زنش بوس و کنار داشته باشه یا همدیگر رو لمس کنن، این عمل رابطه نامشروع دون زنا محسوب میشه و مجازاتش هم معمولاً تا ۹۹ ضربه شلاق تعزیریه. اما اگه کار به دخول بکشه، دیگه داستان فرق می کنه و پای زنا با محارم سببی و مجازات های سنگین ترش به میون میاد. این مرز دقیقاً همون چیزیه که شناختنش برای هر کسی که می خواد در این زمینه اطلاعات داشته باشه، ضروریه.

مبانی فقهی و رویکرد قانون گذار در مجازات زنا با محارم سببی

رسیدیم به یکی از حساس ترین و پیچیده ترین بخش های این بحث، یعنی مجازات زنا با محارم سببی. اینجاست که اختلاف نظر بین فقها و رویکرد قانون گذار، خودش رو نشون میده. چیزی که مهمه اینه که بدونیم آیا مجازات زنا با محارم سببی، همون مجازات اعدامه که برای زنا با محارم نسبی داریم یا نه؟

دیدگاه های فقهی پیرامون مجازات زنا با ذات محرم

در مورد مجازات زنا با محارم، فتاوا و نظرات فقهی متنوعی وجود داره که باید با دقت بهشون نگاه کنیم:

نظر مشهور فقها: عدم تعمیم حکم قتل به زنا با محارم سببی

اکثر فقهای امامیه (که فقه ما هم بر مبنای اون هاست) معتقدند که حکم قتل یا اعدام برای زنا با محارم، مختص به محارم نسبی است. یعنی اگر کسی با مادر، خواهر، دختر، خاله یا عمه خودش زنا کنه، مجازاتش اعدامه. اما این حکم رو به محارم سببی (مثل مادر زن یا عروس) تعمیم نمیدن. استدلال های مختلفی هم برای این دیدگاه وجود داره:

• انصراف اطلاق روایات ذات محرم به محارم نسبی: بعضی روایات فقهی، کلی صحبت از زنا با ذات محرم می کنن. اما اکثر فقها معتقدند که این اطلاق، منصرف به محارم نسبی است، چون وقتی مثال هایی در روایات و کلام فقها زده میشه، معمولاً از محارم نسبی صحبت میشه.
• ضعف سند برخی روایات: برخی روایاتی که حکم قتل رو به طور مطلق برای ذات محرم در نظر می گیرن، از نظر سندی ضعیف محسوب میشن و به همین دلیل، مبنای فتوا قرار نمی گیرن.
• اجماع: فقهای بزرگی مثل شیخ مفید، محقق حلی، علامه حلی، و حتی امام خمینی (ره) هم بر این نظر تأکید دارن که حکم قتل، مخصوص زنا با محارم نسبیه.

مثلاً، شیخ مفید در مقنعه می فرماید: هر کس با محرم خویش مانند عمه، خاله، دختر برادر و دختر خواهرش زنا کند، چه محصن باشد و چه محصن نباشد مجازات او قتل است و همینطور هر کس با مادر، دختر و یا خواهرش زنا کند حکم او قتل است. گناه آن بزرگ تر و مجازات او شدیدتر است. دقت کنید که همه مثال ها مربوط به محارم نسبیه.
علامه حلی در قواعد الأحکام می نویسد: قتل بر کسی واجب می شود که با محرم نسبی خویش مانند مادر، دختر، خواهر، عمه، خاله، دختر برادر و دختر خواهر زنا کند. ایشان به صراحت نسبی بودن محرمیت را قید می کنند.

نظر اقلیت فقها: تعمیم حکم قتل به تمامی انواع محارم

در مقابل نظر مشهور، تعداد کمی از فقها (مثل صاحب مبانی تکمله المنهاج) معتقدند که حکم قتل باید به تمامی محارم، چه نسبی، چه سببی و چه رضاعی تعمیم داده بشه. دلیل اصلی این گروه، همون اطلاق روایات ذات محرم هست که میگن این روایات شامل همه انواع محرمیت میشه و تفاوتی بینشون نیست. البته ایشان هم استثنائاتی قائل میشن و این اطلاق رو از محرمیت هایی که جنبه تأدیبی دارن (مثل محرمیت ناشی از لعان) خارج می دونن.

رویکرد قانون گذار در قانون مجازات اسلامی (ماده ۲۲۴)

قانون گذار ایران، با در نظر گرفتن نظرات مشهور فقهای امامیه، رویکرد خودش رو در ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی مشخص کرده. این ماده یکی از کلیدی ترین مواد قانونی تو بحث زنا با محارمه:

ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی می گه:

«حد زنا در موارد زیر اعدام است: الف- زنا با محارم نسبی. ب- زنا با زن پدر یا نامادری که در هر دو صورت اعم از اینکه محصن باشند یا نباشند، موجب اعدام زانی است.»

اجازه بدید این ماده رو حسابی موشکافی کنیم:

1. زنا با محارم نسبی: این بند به وضوح می گه که اگه کسی با محارم نسبی خودش (مثل مادر، خواهر، دختر و…) زنا کنه، مجازاتش اعدامه. این حکم، همون طور که دیدیم، با فتوای مشهور فقها هم همخوانی داره.
2. زنا با زن پدر یا نامادری: این قسمت خیلی مهمه! زن پدر یا نامادری، یک محرم سببی به حساب میاد، نه نسبی. اما قانون گذار به طور استثنائی و مشخص، زنا با زن پدر یا نامادری رو هم مشمول حکم اعدام دونسته. یعنی این تنها مصداق از محارم سببی هست که مجازاتش اعدامه. این استثنا نشون میده که قانون چقدر روی حرمت این رابطه خاص تأکید داره و اون رو هم سنگ زنا با محارم نسبی می دونه.

پس، چیزی که از ماده ۲۲۴ برداشت میشه اینه که برای بقیه موارد زنا با محارم سببی (مثل زنا با مادر زن، زنا با عروس، زنا با داماد، زنا با ربیبه و…)، حکم اعدام جاری نیست. این موارد مشمول مجازات های عمومی زنا میشن که در ادامه بهشون می پردازیم. این تمایزگذاری قانون گذار، دقیقاً بر مبنای تطابق با فتوای مشهور فقهای امامیه است که حکم قتل رو فقط برای محارم نسبی و اون استثنای خاص (زن پدر) قائلن.

انواع مجازات های قانونی زنا با محارم سببی

حالا که فهمیدیم قانون و شرع چه دیدگاهی به زنا با محارم سببی دارن، وقتشه که به جزئیات مجازات ها بپردازیم. این مجازات ها بسته به نوع محرمیت و شرایط خاصی که زنا اتفاق افتاده، می تونن خیلی متفاوت باشن. پس بیایید ببینیم چه چیزهایی در انتظار مرتکبین این جرمه.

موارد مشمول مجازات اعدام

همون طور که تو بخش های قبلی گفتیم، مجازات اعدام برای زنا، در موارد خاصی پیش بینی شده که مهم ترینش برای محارم نسبیه و یک استثناء هم برای محارم سببی وجود داره:

• زنا با محارم نسبی: اگه خدای نکرده کسی با مادر، خواهر، دختر، خاله، عمه یا هر محرم نسبی دیگه خودش زنا کنه، مجازاتش بدون چون و چرا اعدامه. فرقی هم نمی کنه که فرد محصن باشه یا نه (یعنی همسر دائمی داشته باشه یا نه).
• زنا با زن پدر یا نامادری: این مورد، همون استثناء مهمیه که باید حسابی بهش دقت کنیم. با اینکه زن پدر یا نامادری، محرم سببی محسوب میشه (چون به واسطه ازدواج پدر با اون زن، محرمیت ایجاد شده)، اما قانون گذار ما، به دلیل اهمیت و قبح بالای این عمل، مجازات زنا با زن پدر رو هم اعدام تعیین کرده. این نشون دهنده حساسیت شدید قانون به این نوع خاص از شکستن حریم خانواده است.

سایر موارد زنا با محارم سببی

برای بقیه موارد زنا با محارم سببی، مثل زنا با مادر زن، زنا با عروس (زن پسر)، زنا با داماد (پسر همسر)، یا زنا با ربیبه (دختر همسر)، مجازات اعدام در نظر گرفته نشده. اما این به معنی بی مجازات بودن نیست! این موارد مشمول مجازات عمومی زنا میشن که خودش بسته به شرایط، می تونه خیلی سنگین باشه:

• مجازات در صورت احصان: رجم (سنگسار): اگه مرد زناکار محصن باشه، یعنی همسر دائمی و بالغ داشته باشه و با این همسر نزدیکی کرده باشه و به همسرش دسترسی هم داشته باشه (و شرایط احصان فراهم باشه)، مجازات زنا با محارم سببی برای او رجم یا همون سنگسار خواهد بود. البته در عمل به دلیل دشواری اجرای رجم، معمولاً تبدیل به اعدام می شود.
• مجازات در صورت عدم احصان: صد ضربه شلاق: اگه مرد یا زن زناکار غیر محصن باشن (یعنی همسر دائمی نداشته باشن، یا اگه دارن، شرایط احصان براشون محقق نباشه)، مجازاتشون صد ضربه شلاق خواهد بود.

زنا با عنف و اکراه با محارم سببی

موضوع زنا با عنف و اکراه (یعنی زنای همراه با زور و اجبار) یه داستان کاملاً جدا و به شدت وحشتناکه. اینجا دیگه نوع محرمیت (نسبی، سببی، رضاعی) یا حتی غیر محرم بودن، هیچ فرقی نمی کنه. اگه یک مرد به زور و با اجبار، با زنی (چه محرمش باشه چه نباشه) رابطه جنسی برقرار کنه، مجازات اون مرد متجاوز (فاعل) اعدامه. این حکم نه تنها برای محارم سببی، بلکه برای هر نوع تجاوز جنسی صادقه.

نکته مهم اینه که در این حالت، قربانی (مفعول) که با زور و اکراه وادار به رابطه شده، هیچ مسئولیت جزایی نداره و مجازاتی براش در نظر گرفته نمیشه، چون از خودش اختیاری نداشته.

اثبات جرم زنا با محارم سببی

خب، حالا اگه خدای نکرده چنین جرمی اتفاق بیفته، چطور میشه اثباتش کرد تا مجازات اعمال بشه؟ چون زنا از جمله جرایم سنگین با مجازات های حده، اثباتش هم خیلی سخت و با وسواس زیادی انجام میشه تا مبادا حقی از کسی ضایع بشه. راه های اثبات زنا با محارم سببی، همون راه های کلی اثبات زناست که در قانون مجازات اسلامی اومده:

1. اقرار (اعتراف): یکی از قوی ترین راه های اثبات، اقرار خود مرتکبه. اگه فرد زناکار، چهار بار در دادگاه نزد قاضی به انجام زنا اقرار کنه، جرم اثبات میشه. این اقرار باید با اراده آزاد و بدون هیچ اجباری باشه.
2. شهادت شهود: راه دیگه، شهادت چهار مرد عادل و یا سه مرد عادل و دو زن عادل (با شرایط خاص) هست که عمل دخول رو با چشم خودشون دیده باشن. این شهادت باید خیلی دقیق و بدون ابهام باشه و هر چهار شاهد به صورت هماهنگ و در یک زمان واحد، شهادت بدن. این شرایط سخت، برای اینه که کسی بی گناه متهم نشه.
3. علم قاضی: در مواردی که اقرار یا شهادت شهود نباشه، قاضی می تونه با بررسی قرائن، امارات و شواهد موجود در پرونده، به علم برسه و اگه یقین پیدا کنه که جرم زنا اتفاق افتاده، حکم صادر کنه. البته این علم باید از راه های مشروع و قانونی به دست اومده باشه و صرف ظن و گمان کفایت نمی کنه.

همون طور که می بینید، اثبات جرم زنا با محارم سببی، کار آسونی نیست و قانون برای حفظ آبروی افراد و جلوگیری از اتهامات ناروا، شرایط سختی رو برای اثباتش در نظر گرفته.

این موضوع خیلی پیچیده و حساسه و هر موردش ممکنه جزئیات خاص خودش رو داشته باشه. برای همین، اگه کسی با چنین مسائلی درگیره یا نیاز به اطلاعات دقیق تری داره، حتماً باید با یک وکیل متخصص یا مشاور حقوقی مجرب مشورت کنه. اونا می تونن با توجه به همه ابعاد پرونده، بهترین راهنمایی رو ارائه بدن.

نتیجه گیری

خب، با هم یه سفر طولانی و البته پیچیده رو تو دنیای زنا با محارم سببی و احکامش طی کردیم. دیدیم که این مسئله چقدر ابعاد حقوقی و فقهی داره که دونستن هر کدومش می تونه حسابی گیج کننده باشه، اما امیدوارم تونسته باشم ماجرا رو براتون روشن کنم.

مهم ترین چیزی که تو این بحث باید به خاطر بسپاریم، تمایز بین انواع محارم، یعنی نسبی، سببی و رضاعی هست. این تمایز خیلی مهمه چون تو تعیین مجازات ها و احکام شرعی و قانونی، نقش اساسی رو بازی می کنه. فهمیدیم که محارم سببی اون هایی هستند که به خاطر پیوند ازدواج (مثل مادر زن یا عروس) به هم محرم میشن. این محرمیت باعث میشه ازدواج باهاشون برای همیشه حرام باشه، اما مجازات زنا باهاشون همیشه مثل زنا با محارم نسبی (اعدام) نیست.

قانون گذار ما، بر اساس فتوای مشهور فقها، فقط در یک مورد خاص از محارم سببی، یعنی زنا با زن پدر یا نامادری، مجازات اعدام رو در نظر گرفته و برای بقیه موارد زنا با محارم سببی، مجازات عمومی زنا (مثل رجم یا شلاق) رو اعمال می کنه. البته نباید فراموش کرد که اگه زنا با زور و اجبار (عنف) اتفاق بیفته، متجاوز بدون هیچ استثنائی مجازات اعدام رو خواهد داشت، فارغ از اینکه طرف مقابلش محرم باشه یا نه.

در پایان، باید تأکید کنم که این موضوعات نه تنها از نظر حقوقی و فقهی، بلکه از نظر اخلاقی و اجتماعی هم فوق العاده حساس و پر اهمیت هستند. دونستن این قوانین و احکام، به ما کمک می کنه تا حریم های اخلاقی و قانونی رو بهتر بشناسیم و به حفظ بنیان خانواده و آرامش جامعه کمک کنیم. اگه هر سوال یا ابهامی براتون پیش اومد یا خدای نکرده با موردی در این زمینه مواجه شدید، حتماً یادتون باشه که مشاوره با یک وکیل یا حقوقدان متخصص، بهترین راه برای رسیدن به پاسخ های دقیق و راه حل های قانونیه.